Malafide pandjesbaas snijdt zichzelf in de vingers met slechte huisvesting van arbeidsmigrant

Een rustig erebaantje als gepensioneerd gemeentebestuurder? Nee, zo zit Bodegraver Koos Karssen (78) niet in elkaar. Hij reist het hele land door om ordentelijke huisvesting voor arbeidsmigranten geregeld te krijgen.

Zeker, dat is een lastig onderwerp, knikt Koos Karssen. ,,Maar ik heb zonder veel aarzelen ‘ja’ gezegd toen ze me hiervoor vroegen. Het is belangrijk dat we goed voor deze mensen zorgen. En de werkgevers hebben er belang bij omdat het een pré is als ze hun werknemers goed huisvesten.’’

Eerst wethouder in Bodegraven, toen burgemeester in Maassluis. En sinds 2015 voorzitter van de Stichting Normering Flexwonen (SNF) in Tilburg. Hij kwam er terecht dankzij z’n inspanningen voor de woningbouw in de regio Rijnmond. Maar wat doet de Bodegraver dan, wat houdt dit werk in? Vooral werkgevers en huisvesters van arbeidsmigranten overtuigen dat ze beter af zijn met een certificaat van de SNF, legt hij uit.

Slechte behandeling gaat al snel rond

,,M’n belangrijkste gesprekspartners zijn uitzendorganisaties en vakbonden. Maar ook gemeenten, want die moeten formeel de huisvesting controleren en zo nodig de aanbieders aanspreken op misstanden.’’ En dan werkt het zó dat al die werkgevers bij elkaar de SNF betalen, die op haar beurt de huisvesting controleert en eventueel de huisbaas op de vingers tikt.

“Een klant als Lidl of Albert Heijn zit daar niet op te wachten. De bewuste ondernemer komt dan niet meer aan de bak”

Koos Karssen

Lekker makkelijk, zou je als leek denken: laat dat SNF-certificaat met bijbehorende jaarlijkse contributie lekker voor wat het is en huisvest je medewerkers met de Franse slag. Nou, reageert Karssen, zo gemakkelijk komt een malafide ondernemer er niet vanaf. Die snijdt zich vroeg of laat in de vingers, is zijn overtuiging. ,,Als arbeidsmigranten door een huisvester niet goed worden behandeld, gaat dat al snel rond. Dat wereldje is klein. En vergeet niet, een klant als Lidl of Albert Heijn zit daar niet op te wachten. De bewuste ondernemer komt dan niet meer aan de bak.’’

Wilde jongens

Nu heeft de SNF 125.000 ‘bedden’ oftewel verblijfsplekken in portefeuille. Volgens een schatting van minister Karien van Gennip (werkgelegenheid, CDA) zijn er ongeveer 550.000 arbeidsmigranten in Nederland. De SNF controleert daarmee bijna een kwart van de markt en dat stemt Karssen vooralsnog tevreden. ,,Want we begonnen met pakweg 25.000 bedden. Maar er is natuurlijk wel degelijk nog veel te wensen. Gelukkig zien we sinds de adviezen van de commissie-Roemer van 2020 (voor betere huisvesting en behandeling van arbeidsmigranten, red) dat besef meer doordringen. Mijn kruistocht is om meer gemeenten hierin te laten meedoen.’’

Want een kwart van de markt betekent dat driekwart nog wordt overgelaten aan de vrije markt. ,,Er lopen nog een hoop wilde jongens rond. Er gaat heel veel goed, maar bij misstanden wordt de sector als geheel erop aangekeken. Dus het is allemaal niet zo gemakkelijk.’’

Op slap koord balanceren

Is al dat duwen en trekken bij huisvesters en politici dan eigenlijk wel een leuke job? Ja, zegt Karssen volmondig, hoewel hij er meteen op laat volgen dat het ‘een moeilijk dossier’ is. ,,Maar ik vind het een eer dat ik dit mag doen. Ik ben natuurlijk niet oppermachtig en niet feilloos. Maar ik sta ervoor in dat we als SNF nauwgezet te werk gaan en toelating en controle zorgvuldig doen. En het is aan mij als voorzitter om op dat slappe koord tussen uitzendbureaus, huisvesters, gemeenten en provincies te balanceren.’’

Wat hij vaak ziet gebeuren is dat een gemeente pas de SNF opzoekt als er al een concrete aanvraag voor huisvesting ligt en er dus iets ‘aan de hand is’. Maar Karssen raadt aan om als politiek al in een vroegtijdig stadium na te denken over huisvesting van arbeidsmigranten. De gemeente Kaag en Braassem, waar hij laatst te gast was, kiest dat spoor en dat juicht hij toe. ,,De gemeente Waadhoeke in Noordwest-Friesland vind ik persoonlijk een lichtend voorbeeld. Als een van de eerste gemeenten zijn ze daar ruim vijf jaar geleden aan de slag gegaan met dit huisvestingsvraagstuk.’’

“Dankzij die inspraak wisten mensen er al van, konden ze erover meedenken en raakten zij erbij betrokken”

Koos Karssen

Inspraak

Wat ze in Friesland anders deden? ,,Eerst is de gemeenteraad gevraagd wat er wáár mag, hoeveel in welke kern, en soms zelfs hoeveel in welke straat of buurt. En daarbij werden ook de wijk- en dorpscomité’s betrokken. Dankzij die inspraak wisten mensen er al van, konden ze erover meedenken en raakten zij erbij betrokken.’’

Karssen: ,,Vergeet niet, de houding ten opzichte van arbeidsmigranten is veranderd. Mensen beseffen nu veel beter wat het betekent als die jongens en meiden uit Oost- en Zuidoost-Europa hier níet zouden zijn. Dat ze dan niet die volle boodschappentas hebben. Komt nog bij dat ‘de arbeidsmigrant’ niet bestaat. Er zijn nu, naast tuinbouw en logistiek, ook heel veel tijdelijke werknemers in bij voorbeeld technologische beroepen werkzaam. Zij zijn veelal uit Spanje en Portugal afkomstig.’’

‘Ik voel me niet bijna tachtig’

Maar ondanks al die bevlogenheid is het een pittige baan als je richting de 80 jaar gaat, toch? ,,Nou, je groeit erin’’, glimlacht Karssen. ,,Maar toegegeven, ik doe best veel.’’ Want het is niet alleen de SNF. Zo is hij ook voorzitter van het Keurmerk Leegstandsbeheer, vertelt hij. En voorzitter van de Midden-Delfland Vereniging, die dit groene gebied tussen Rotterdam en het Westland open en groen wil houden. Oh ja, en voorzitter én koksmaat op de Zeesleper de Elbe en voorzitter van de cliëntenraad van het fusieziekenhuis Franciscus Gasthuis en Vlietland. En dan hebben we nog het kerkenwerk in woonplaats Bodegraven.

Daarom overweegt hij te stoppen met de SNF als zijn voorzitterstermijn in 2024 afloopt. ,,Dan word ik tachtig en dat vind ik best een stevige leeftijd.’’ Maar de pensionado spelen doet hij dan niet, weet hij nu al. ,,Familie en vrienden wonen dichtbij. We houden erg van reizen en fietsen. En ik wil wel meer tijd besteden aan de tuin bij huis én de volkstuin.’’ En af en toe wat bestuurlijk werk? ,,Wie weet. Ik voel me niet bijna tachtig in elk geval. Dat is een wonder, vind ik. Ach, op den duur gaat er ook wel eens wat af van de lijst van activiteiten. En bezig zijn houdt je jong, nietwaar?’’

---------

Bron: AD.nl | 07-02-23
Tekst: Harrie Van Opstal
Foto: Pim Mul